29. Remis.

Letnie zawody stanowiły o wiele większą imprezę w porównaniu do zimowych. Wiele nowych szkół dołączyło do grona uczestników, a trenerów można było podzielić na dwie kategorie. Jedni z nich uważali że udział w jak największej ilości zawodów podnosi kwalifikacje uczniów już nie mówiąc o doświadczeniu, natomiast drudzy woleli trenować w czterech ścianach nie ujawniając nikomu swoich technik, co miało skutkować ‘atakiem z zaskoczenia’ i nieprzewidywalnością. Po pierwszej godzinie zawodów można było stwierdzić, że obie techniki są równie dobre.

Tym razem miejsca na trybunach były rezerwowane i Anna jako przewodnicząca szkoły nie miała zamiaru siedzieć nigdzie indziej niż w pierwszym rzędzie. Pouczyła jeszcze całą zgraje, żeby tym razem się ograniczyli do samego kendo, bo nie będzie miał kto po nich sprzątać bałaganu. Hao nadal pozostawał nieobecny więc utworzenie pseudo bariery ochronnej nie wchodziło w grę. Horokeu co prawda wierzył że Jeannie nie miałaby z tym problemu jako że należała do boskiej klasy, ale Anna uciszyła go spojrzeniem. O dziwo obeszło się bez rękoczynów, i sami nie wiedzieli czy medium ma dobry humor czy woli ich nie uszkadzać przed zawodami.

Rubinowe oczy ani na chwilę nie umiały się zatrzymać w jednym miejscu. Ogrom stadionu i nowoczesność zrobiły na Jeannie ogromne wrażenie. Już z zewnątrz budynek odstawał od innych, ale wnętrze przyćmiło wszystko co widziała. A może to wspomnienia z Patch ją wprawiły w taki nastrój, w końcu widząc tyle osób i maty do walki na środku miała prawo do retrospekcji. Dopiero zapach czekolady ją sprowadził na ziemię. Lyserg stał nad nią w jednej ręce trzymając mrożoną kawę dla siebie a w drugiej mrożoną czekoladę dla Iron Maiden. Uśmiechnęła się w podziękowaniu i ponownie zwróciła uwagę na zawodników.

Anna z niesmakiem obserwowała jak jej narzeczony obrywa. Oczywiście że trzy walki pod rząd nie są łatwym wyzwaniem, ale w końcu to niedoszły Król Szamanów, którego stać na więcej.

- Od razu widać, że nie trzymał się treningu.- mruknęła niezadowolona co mogło oznaczać że w domu czeka na szatyna kara.

- Wygląda jakby się dobrze bawił. – sytuację próbował uratować Manta.

- Uważasz że Yoh to masochista?- zapytała i zmierzyła go ostrym wzrokiem. Blondyn chciał potwierdzić tą teorię biorąc po uwagę że jego przyjaciel zadaje się z Kyoyamą miał do tego pełne prawo, lecz jego iloraz inteligencji był za wysoki żeby strzelać sobie w kolano, dlatego też zamilkł. Jednak prawda była taka, że szatyn rzeczywiście wyglądał na takiego co czerpie satysfakcję z walki. Przeciwnik okazał się godny, więc dlaczego miałby kończyć od razu walkę? Poza tym kibice wydawali się być zadowoleni.

- Yoh-dono…- zaczął nieśmiało Amidamaru, starając się nie rozproszyć swojego przyjaciela. Yoh jednak wyczuł go na sekundy przed pojawieniem się, w końcu minęło kilka lat odkąd już razem walczyli.- Anna-san wygląda na niezadowoloną.- dodał jeszcze, wiedząc że szatyn będzie mu wdzięczny.

- Wybacz.- Asakura uśmiechnął się do przeciwnika po czym pokonał go w przeciągu minuty. W końcu motywacja ma różne oblicza, a jego do złudzenia przypominała twarz groźnej Itako.

Od poprzednich zawodów Daisuke znacznie się poprawił. Udowodnienie przez Ren`a, że jego głównego nemezis da się pokonać pozwoliło na rozwinięcie skrzydeł. Zaczął się nawet zastanawiać nad zawodowym sportem, lecz jego rodzice wybili mu to z głowy dosyć skutecznie. Jednak wiedział że wygrywając zawody udowodni im coś i może zmienią zdanie.

Stanął naprzeciwko zawodnika analizując jego postawę. Nie była profesjonalna, od razu wyłapał kilka podstawowych błędów co dało mu przewagę. Zwycięstwo zajęło mu 2 minuty. Zupełnym przeciwieństwem okazała się następna walka i to na nią najbardziej czekał. Kazuhiro i tym razem brał udział w turnieju i wydawał się tak samo pewny siebie jak zawsze, lecz Tanaka wiedział że da się go pokonać. Zaatakował jak zwykle agresywnie i szybko, jednak blondyn wiele godzin ćwiczył z Tao, dlatego miał opracowaną taktykę. Co prawda Ren`a nigdy nie udało mu się pokonać, ale w końcu Kazuhiro to nie złotooki. Jego ciało jakby samo wiedziało w którą stronę się usunąć, gdzie odskoczyć i w końcu jak zaatakować. Pierwsze punkty należały do Daisuke, kolejne do przeciwnika. Zażarta walka trwała od kilku minut, a sędzia wskazywał remis. W głowie blondyna aż huczało od wszystkich pouczeń trenera, zlewało się to z głosem spikera przez co mało brakowało a przegrałby to najważniejszą w jego życiu walkę.

- Skup się…- wyszeptał do siebie. Nie mógł pozwolić na żadne rozkojarzenie, jedyne co musiał to zaatakować i trafić. Przecież tak wiele razy już to robił, to powinno stać się dla niego naturalne.

- …Tanaka Daisuke!!!- przez pierwsze sekundy nie wiedział czy mu się udało. Ale podniesiona ręka do góry przez sędzię utwierdziła go w przekonaniu, że wygrał. W końcu po tylu latach pokonał go, a dzięki temu i siebie. Poszedł o krok dalej, naprawdę to zrobił i czuł że stać go na więcej, że naprawdę ma szanse wygrać te zawody nawet jeśli jego kolejnym przeciwnikiem jest Ren Tao.

Fioletowowłosy wyraźnie zastrzegł Jun, że nie życzy sobie żadnego dopingu bo go to rozprasza, w zamian za to pojawili się rodzice, więc sam już nie wiedział co gorsze. Treningi z Tanaką traktował jak rozgrzewkę, gdyż to Yoh był jego celem, co tak właściwie było niezmienne odkąd go poznał. Dlatego nie zamierzał tracić czasu na blondyna wiedząc że w końcu przyjdzie mu zmierzyć się z Asakurą.

- Woow! Ren stał się mega szybki!- ekscytowała się Usagi, pamiętając poprzednie zawody. Manta spojrzał na Anna, lecz wyraz jej twarzy był niezmienny. Jedynie Jeannie nie potrafiła powstrzymać delikatnego uśmieszku. Lyserg z kolei wyczulony na wszelkie zmiany u swojej towarzyszki przyjrzał się uważnie dziewczynie. Widywał u niej już tą minę i zawsze w jakiś sposób wiązała się ona z Tao.

- Czy…?- zamilkł widząc jej błagalny wzrok. Cóż… już wcześniej się domyślał że Iron Maiden pomaga w jakiś sposób Ren`owi, jednak wiedział że nie zna się na kendo. Natomiast zna się na wykorzystywaniu zalet swojego ducha stróża bez połączenia z nim, i jak było widać na macie postanowiła podzielić się tymi technikami z dziedzicem rodu Tao.

- Wygrywa Tao Ren!!!- spiker ogłosił wynik starcia po zaledwie minucie. – To było szybkie! Następna walka Tao Ren i Fukinawa Issei!

Naturalnie złotooki pokonał wszystkich swoich przeciwników i za każdym razem widzowie byli zachwyceni jego obrotnością i szybkością. To były ekspresowe walki, ale dostarczały emocji. W końcu gdy trzecie dobiegła końca Tao mógł zejść z maty z poczuciem pewnego spełnienia. Początkowo gdy Jeannie zaproponowała mu wspólny trening nie wiedział jak zareagować, właściwie nawymyślał jej że nie potrzebuje pomocy szczególne ze strony baby, ale poprosiła go o jedną walkę. I przegrał z kretesem. W ciągu 20 minut rozgromiła go na łopatki i to bez zadyszki.

- Jakbym miał Ducha Burzy to wynik byłby inny.- powiedział gdy jego oddech się unormował.

- Nie powiedziałam, że nie możesz go użyć.- oznajmiła, spodziewając się wykrętów.- Właściwie to nie rozumiem dlaczego z niego nie korzystasz.

Nie musiała mówić więcej. Tao wiedział, że pozostając przy Basonie nie rozwinie się bardziej, że to jego drugi duch otwiera mu nowe drzwi, ale korzystając z niego miał poczucie że zdradza swojego oddanego przyjaciela. Lojalność figurowała na jego liście zalet i nie chciał z niej rezygnować.

- Bocchama…- oczywiście Bason zdawał sobie sprawę z tego co się dzieje w sercu jego przyjaciela, dlatego też nie mógł pozwolić na takie myślenie. Tym sposobem Ren raz w tygodniu spotykał się z Iron Maiden i to bynajmniej nie w celach towarzyskich.

Gdy na macie pojawił się niebieskowłosy, Usagi poczuła lekkie zdenerwowania. Chciała by wygrał, ale wiedziała że nie ma na to szans. Była parę razy na ich treningu i widziała jak bardzo jej chłopak odstaje od czołówki drużyny. Mimo to trener wybrał go jako czwartego zawodnika reprezentującego szkołę, chociaż zawody były indywidualne. Dlatego poniekąd była z niego dumna, ale jednocześnie nie nastawiała się na jego wygraną, ani na pokaz umiejętności. Traktowała to jako zwykłe hobby i w sumie dobrze że się trochę ruszał poza samym wf. Już w pierwszej walce miał problem z przeciwnikiem, ale jakimś cudem podołał. Na pewno można było stwierdzić, że potrafi dostarczyć emocji. Ubrała nawet koszulkę z napisem „Horo #1!” wiedząc, że go to ucieszy. O dziwo przeszedł przez trzy walki dosyć płynnie i wówczas zakiełkowała w niej nadzieja, że może nie jest tak beznadziejny jak myślała. Nie trwało to jednak długo gdyż pierwsza walka ćwierćfinału nie przyniosła nic innego jak przegraną. Mimo to niebieskowłosy wrócił na trybuny uśmiechnięty i dopisał obok 1 na koszulce 8. Usagi pochyliła się by dać mu całusa w policzek lecz potem żałowała tego co zrobiła.

- Jesteś spocony.- powiedziała z niesmakiem nadal czując sól na wargach. Niebieskooki westchnął tylko wiedząc, że na więcej nie mógł liczyć. Poza tym dochodziła do tego zasada nie-miziamy-się-przy-znajomych.

W końcu  nadeszła przez wielu upragniona walka pomiędzy Ren`em i Yoh. Wyglądało to bardzo podobnie jak na poprzednich zawodach, niemalże zdobywali punkty w tym samym momencie i nikt nie mógł obstawić jednogłośnie kto zwycięży. Oczywiście oprócz Anny, która akceptowała tylko wygraną. Były momenty gdy to szatyn dominował, ale zaraz potem szala przechylała się w stronę Ren`a. Widzowie byli zachwyceni, a trener zadowolony ze swoich uczniów i min pozostałych kolegów po fachu, którzy ewidentnie zazdrościli mu uczniów. Cóż tej dwójki był pewny jak obu swoich rąk, Tanaka miał talent, ale potrzebował więcej treningu, a Horokeu był najlepszy z pozostałych zawodników jego drużyny pod względem waleczności. Jego nieprzewidywalność stanowiła atut, dlatego wiedział że przejdzie przez eliminację, czego nie był pewny co do pozostałych. Natomiast tamta dwójka wyglądała jakby urodziła się z kendo w ręce, a oglądanie ich walki, tak doskonałej w każdym calu, sprawiało wszystkim ogromną przyjemność.

- Czy my zawsze musimy remisować?!!- wściekał się złotooki.

- Daj spokój Ren. Tu chodzi o zabawę.- szatyn jak zwykle próbował rozluźnić atmosferę i zarzucił rękę na ramie przyjaciela

- Nie dotykaj mnie Asakura!- warknął Tao, na co Yoh się zaśmiał, ale przezornie zabrał swoją kończynę.

Na pulpicie, który wskazywał zajmowane przez wszystkich zawodników miejsce obok ich nazwisk widniała 1. I choćby pozostali nie wiadomo jak bardzo się starali, patrząc na punktacje nie mieli szans na dogonienie ich. Wynik zawodów był przesądzony, lecz przecież na podium widniały jeszcze dwa miejsca o które należało walczyć. Tanaka znalazł się na trzecim, drugie zajął ktoś z Sapporo. Jak widać nie tylko skoki narciarskie królowały w tej miejscowości wśród sportowców.

Medium stała z założonymi rękoma, a jej mina nie wyrażała zachwytu. Właściwie jakby się tak zastanowić to Yoh nie był do końca pewny, czy kiedykolwiek widział u niej zachwyt. Ale wówczas mignął mu obraz gdy ogląda Awaya Ringo lub Toma Cruza na ekranie i upewnił się w przekonaniu, że owszem zdarzyło mu się lecz niestety nie on był tego powodem.

- Ale przecież wygrałem!- zaczął zanim wzięła oddech by prawić mu kazanie. Również po tylu latach nauczony, żeby nie stać w zasięgu jej ręki stanął bezpiecznie metr przed dziewczyną. Nie ugiął się pod jej spojrzeniem, tym razem o dziwo było na odwrót. To Anna pierwsza odwróciła wzrok i chociaż chciała by zniknęły, to rumieńce same pojawiły się na policzkach. Oczywiście że były spowodowane duchotą jaka panowała na hali, bo przecież klimatyzacja nie działała, a nie jego spojrzeniem w którym gdy tylko się zagłębiała czuła jak jej serce mięknie.

- Więc mogę odebrać nagrodę?- zapytał bez ogródek.

- Może później.- odrzekła odwracając się.

Cała grupa przyjaciół wraz z rodzinami i trenerem postanowiła świętować w pobliskiej cukierni. Naturalnie En Tao budził strach, Ren miał minę cierpiętnika i jedynie Jun i Ran wyglądały na szczęśliwe. Nawet najstarszy z rodu się pojawił w Japonii i chociaż pogratulował wnukowi to nie mógł się obejść bez kilku uszczypliwych komentarzy. Umi siedziała razem z rodziną Tanaki udając, że w cale nie słyszy cichej kłótni pomiędzy rodzicami jego przyjaciela, oraz prób uspokojenia ich przez Nane. Żal ścisnął jej serce, więc złapała pod stołem rękę Daisuke chcąc dodać mu tym samym otuchy i mimo że dla niej ten gest wydał się trochę intymny to postanowiła to zachować dla siebie. Manta został niezauważony przez kelnera więc mógł jedynie liczyć na to co jego przyjaciele mu ofiarują, a czego jak się można było domyśleć nie było za wiele. Horokeu wcinał już trzecią porcję lodów co miało swoje znaczenie bowiem każda jedna przypadała na jedną walkę a za ogólny udział w zawodach postanowił się nagrodzić słodką bułeczką. Jednak jeśli chodzi o zawartość cukru w cukrze to Jeannie królowała. Zamówiła specjalność zakładu czyli najsłodszy deser w karcie, prosząc od razu o podwójną porcję. Lyserg przypatrywał się jej na wpół uśmiechnięty mieszając łyżeczką w swojej kawie, trzeciej już dzisiaj, przegryzając co jakiś czas ciasteczkiem z dżemem. W końcu pierwsze lody zostały przełamane, dyskusja stała się bardziej otwarta, każdy wyrażał swoją opinię o minionych zawodach a En Tao i ojciec Daisuke znaleźli wspólny temat, który dotyczył perfekcjonizmu. Dopiero Usagi uświadomiła że od ponad godziny już tu siedzą i dochodzi 22, więc najwyższa pora się już żegnać. Horokeu naturalnie postanowił odprowadzić swoją dziewczynę nie omieszkując zaproponować jej romantyczny spacer z przystankiem na ich ulubionym placu zabaw. Noc była ciepła, a niebo gwieździste więc białowłosa chętnie przystała na tę propozycję. Lyserg złapał taksówkę, widząc że Jeannie również zastanawiała się nad spacerem, ale sądząc po ilości cukru w jej organizmie spodziewał się że zmieniło by się w to marsz więc uznał że tak będzie lepiej. Ród Tao oczywiście zaproponował Annie i Yoh podwózkę, na co medium ochoczo się zgodziła. Z kolei Nana oznajmiła że ona prowadzi i siedzi z przodu z mamą, łudząc się że może rozdzielając rodziców sprawi ze zamilkną na chwilę, lecz wówczas ich ojciec przyczepił się Daisuke uważając że mógł się bardziej postarać.

- Jeśli chcesz możesz dzisiaj u mnie spać.- szepnęła Umi w stronę swojego przyjaciela, tak żeby tylko on to usłyszał. Blondyn przez chwilę się wahał, bił się z myślami bo pierwsze co chciał powiedzieć to że z chęcią, ale nie mógł zapomnieć tamtego wydarzenia, a filmik na telefonie utwierdzał go tylko, że dla Umi może to znaczyć więcej niż powinno. Ostatecznie więc pokręcił głową, przekonując ją że zostanie u siebie.

Yoh przez całą drogę obserwował swoją narzeczoną, która siedziała naprzeciwko niego. Miała założoną nogę na nogę  i jej smukła łydka była na wyciągnięcie ręki. Brązowy sandał z wysokim obcasem od czasu do czasu zahaczał o jego nogę. Oliwkowa sukienka podkreślała opaleniznę i sam nie wiedział czy lubił ją dlatego że miała ładny kolor, czy to może przez dekolt. Był z siebie dumny, że dojechał do domu udając że niczego nie zauważa, chociaż jego narzeczona wysyłała mu dosyć oczywiste znaki.

- Bardzo ładnie wyglądasz.- powiedział przy drzwiach. Zdarzało mu się to co raz częściej i wraz z doświadczeniem przychodziła również płynność w wymowie tych kilku słów.

- Dziękuję.

Odczekał chwilkę, ale nie chciał się dużej oszukiwać. Dzięki obcasom byli równi, co postanowił wykorzystać na swoją korzyść. Odgarnął jej włosy na jedno ramię i zaczął całować szyje, na początku były to zaledwie muśnięcia wargami, lecz chwilę później znaczył już mokry ślad na skórze.

- Może później, co?- zacytował ją prześmiewczo. – Chyba raczej na pewno i w tej chwili.

Chciała mu odpowiedzieć, że jest zbyt pewny siebie i że miała na myśli dokładnie to co powiedziała, ale jej ciało zdradzało ją w 100%. Odchyliła głowę do tyłu kładąc ją na ramieniu szatyna, przymknęła oczy, a z jej ust jedynie wydało się westchnięcie gdy poczuła że szatyn podwija jej sukienkę. Stali w takiej pozycji naprzeciwko dużego lustra w przedpokoju. Widząc w odbiciu jej wyraz twarzy, uznał że zachwyt który miał okazje jak dotąd oglądać u blondynki nie umywa się do tego co widzi teraz.

***

Hej wszystkim! 

Z tej notki jestem zadowolona i myślę, że dla każdego coś miłego się znajdzie :) Poza tym lubię kończyć takimi pozytywno-romantycznymi akcentami :)

Wszyscy się domagają Hao, a Hao na razie nie ma i będziecie musieli jeszcze troszkę bez niego wytrzymać, natomiast wróci i to na pewno na dłużej :) 

Bardzo mi się podobają wasze domysły odnośnie tego co może się stać dalej, bądź tego co byście chcieli żeby się stało (mam tu również na myśli to z kim Ren powinien być) i zdradzę tylko tyle że tu również myślę że was nie zawiodę, ale cierpliwości :)

Poza tym planuje one-shot`a z okazji halloween!

Dziękuje za wszystkie komentarze, sprawiają że dzień staje się lepszy i może brzmi to za słodko ale tak jest :)

Pozdrawiam serdecznie !!!